Wah zavallı kurşun kalem
dolma kalem salındı kağıdın üzerinde,
salon kadınları gibiydi, parlaş, şık ve alımlı
inci gibi döküldü harfler kağıda
özenle
onca para sayan parmakların arasından…
yalancı tükenmez, daha mütevazi,
yine de yarışmakta haddini bilmeden
bu parlak, şık ve alımlı kadınla…
nedir bir kalemin değerini belirleyen?
uğruna ödenen bedel mi?
eğer öyleyse; wah zavallı kurşun kalem…
BU KADAR DA OLMAZ DEDİRTEN O ANI YUTMI YUTMAZSA YAZIK OLURDU 😀
27 Aralık 2013 Cuma, 17:13 at 17:13
sulu gözlüydü dolma kalem.
tükenmez,
-pek bilinmezdi ama-adıyla yaşardı.
öyle bilirdi elalem…
kurşun kalem,
üşenmez gün boyu çalışırdı.
bir -iz- uğruna.
gün geldi, kurşun yedi
ağladı ardından,
tükendi,
dolma kalem…
30 Aralık 2013 Pazartesi, 15:36 at 15:36
Şöyle bir geriye bakın…
Okula başladığınız günlerdeki ürkek, acemi, terkedilmiş bakışlı günlerinizden beri ayrılmadık değil mi? O yumuk yumuk minicik ellerinizi, beceriksiz parmaklarınızı unutmam ne mümkün.
Çoğunuz üç parmağınızın arasında tutmayı beceremezdi beni ilk günler. Hâlâ çok gülerdim o hallerinize ve şimdi çocuklarınız belki torunlarınızla oynaşıyorum kıkırdayarak yine.
Siz de benim o reçine kokulu elbiseli, doğal hallerimi hatırlarsınız. O zamanlar çok daha güzeldim değil mi? O güzel elbisemi dişlediğinizi, bazen daha ileri giderek kemirdiğinizi unutmadım. Yok canım, canım yanmıyordu; tersine keyif alıyordum o minicik süt dişleriyle ısırılmaktan.
Kurşun Kalem dediklerine bakmayın, aslım karbon’dur, yani kömür, yani grafit.
Grafitti, sokak adımdır ve onu kim taktı bilmiyorum ama o duvarlara yazdıklarınızla grurlanıyorum.
Hey benim güzel dostlarım, o ilk okul daha dün gibi değil mi? Kıyıya köşeye bir bakın hele, evin bir yerlerinde bulacaksınız beni atmaya kıyamadığınız o bidicik halimle.
Nice güzel yıllarınız olsun sevgiyle.
06 Ocak 2014 Pazartesi, 21:19 at 21:19
s/aman k/ağıdı
s/ağır eden sessizliğin
ama bir kutu kurşun kalemi görünce,
edepsizliğin vardı…:)
04 Nisan 2014 Cuma, 09:36 at 09:36
kurşun kalem ilkokulda (ya da öncesinde) ilk “âşık” olduğumuz kız. tükenmez kalem daha vasat ilişkilerimiz gibi, zar zor hatırladığımız. unutmadığımız ama hatırlamadığımız da. en güzeli kalemsiz kağıtsız aşklar 🙂