Başak'ın Yutmograf'ı

Geçenlerde Necla Hanım bir e-posta yolladı. Bir blogda Maximo Laura adında bir sanatçının el dokumalarına yer vermişler. Renkleri görür görürmez kendimden geçtim. Dokumaların desenleri içinde ne kadar süre dolaştım bilmiyorum. Sonra birden Maximo’nun tezgahında iplik olmak istediğimi hissetim. İlk defa ölümden sonrasını düşündüm.

Bu konu benim şimdiye kadar hiç düşünmediğim birşeydi. Çünkü ölümden sonrasında, bir şey olmadığını düşünüyorum. Ama ilk defa ölümden sonra eğer başka birşeye dönüşebilme şansım ve neye dönüşebileceğimi seçme olanağım olsa, Maximo Laura’nın tezgahında iplik olmayı istediğimi düşündüm. Sonra Maximo’nun kim olduğunu araştırdım.

Sanırım Peru artık beni çağırıyor. Genelde yolculuklarım böyle başlıyor çünkü. Gideceğim yere ait şeyler çıkıyor karşıma. İçimdeki istek yoğunlaşıyor ve ben oraya gidiyorum. Güney Amerika’da Meksika ve Guatemala’da da renkler beni benden almıştı. Ne kadar ilginçtir ki Maximo Laura da Peru’lu bir sanatçıymış. Eserlerinde yalnızca renkler dünyasında gezinmiyorsunuz, Maximo, desenlerinde İnka mitolojisinden çokça esinlenmiş. Hanan Pacha, Kay Pacha ve Uku Pacha’da da bir gezinti yapıyorsunuz. Bu “pacha” da neymiş diyenlere şöyle kısa bir bilgi vereyim (ben de Maximo aşkına öğrendim bunları); İnka mitolojisine göre üç alem (bölge) var; güneş, ay ve yıldızlarıyla gökyüzü ki bu Hanan Pacha diye geçiyor. Kartal sembolü çokça kullanılıyor. Ay ve Güneş de Maximo’nun çokça kullandığı sembollerden. Kay Pacha, yeryüzünü anlatıyor. İnsanlar, hayvanlar, bitkilerin yaşadığı yeryüzü. Leopar da bu bölgeyi temsil eden hayvan sembolü. Uku Pacha’da yeraltını anlatıyor. Sembolü yılan ve ağaç kökleri.

Maximo’nun eserlerinden bazılarını Peru müziği eşliğinde izlemek ister misiniz?

Bir de “Deniz Yaşamı” adlı bir kolleksiyonu var ki o da Galapogos’un sualtı dünyasını anlatıyormuş. Yukarıdaki resimlerin sonlarında yer alanlar bu kolleksiyondan. Ama ben Galapagos’ta dalmak yerine Maximo’nun eserlerinin her birini görmeyi tercih edebilirim. Zaten Maximo Laura’nın dokumalarını gördüğüm an ruhum Peru’ya doğru yola çıktı bile. Bakalım bedenim ne zaman gidecek 🙂 Cusco’da bu eserlerin sergilendiği bir müze varmış. Üstelik Machu Picchu’ya da yakın  🙂 Şehir 13-16 yy arasında İspanyolların istilasına kadar İnka İmparatorluğu’na başkentlik yapmış. 1983 yılında UNESCO tarafından “dünya mirası” olarak tanımlanan Cusco, Peru Anayasası’nca Peru’nun Tarihi Başkenti olarak tanımlanmış. Cosco aynı zamanda Machu Pichhu’ya giden yolmuş. Cusco’ya Peru’nun başkenti Lima’dan havayolu ile geçilebiliyormuş ve uçuş süresi yaklaşık bir saatmiş. Cusco’da Coricancha Güneş Tapınağı’na yakın bir otogar varmış. Buradan otobüslerle Ollantaytambo’ya (Machu Picchu’ya giden trenlerin kalktığı vadi) gidilebiliyormuş. Umarım mesajım yerine ulaşmıştır 🙂 🙂

Daha gitmeden buınları yazıyorsam, gittiğimde neler yazacağım acaba? 🙂 Ben “şimdilik” daha fazla yazmayayım ve sözü Maximo’ya bırakayım. Maximo’nun bu kolleksiyonunu bir de kendi ağzından dinlemek ister misiniz?

Bu yazı 25 Kasım 2016 Cuma günü Genel bölümünde yayınlandı. Bu yazıya gelen yorumları RSS 2.0 beslemesinden izleyebilirsiniz.