Bağlar… Bu aralar bunu pek düşünür oldum. Üzüm bağı değil tabii beni düşündüren. Oysa bir üzüm bağım olsa, ondan başka düşünecek birşeyim olmasa ne de güzel olurdu. Hangi üzümü yetiştirsem, ne zaman ilaçlasam, ne zaman sulasam, ne kadarından şarap, ne kadarından pekmez yapsam… Yaptığım şarapların tadına dostlarımla baksam. Üzümlerim için şiir yazıp, türkü söylesem. Tek düşündüğüm şeyim üzüm bağım olsa… Sayfanın devamını oku »
Bu gezinin benim için en eksik yanı, müziğinin olmayışıydı. Hemen her gezimde, o geziye ait bir müziğim olur. Bu orada ortaya çıkar. Dinlediğim müziklerden biri, o yerle ve hissettiklerimle özdeşleşir ve o müzik, o yere ait oluverir. Hani yeni aşık çiftlerin vardır ya “bu bizim müziğimiz” derler… Onun gibi bir şey işte. Ama bu gezinin müziği yok… Sayfanın devamını oku »
Birkaç hafta önce Annem aramıştı “ 5 Aralık Pazar günü Seslerle Anadolu” diye bir oyuna gideceğiz, bilet sayısı sınırlı, çünkü bu sefer Boztepe’deki kızlarımızı da götüreceğiz. Bilet istiyorsan hemen söyle” dedi. Kafadan 5 kişi dedim. Sayfanın devamını oku »
Gudi’nin aracını park ettiği yer, akşam 18:30’da “Keçak Dansı”nın yapılacağı yerin hemen yanı. Araçtan indiğimizde, Gudi bizi bu yöne değil de tam ters yöne doğru yönlendiriyor. Gittiğimiz yöndeki yolun hemen sağında yer alan merdivenlerden aşağı inmemizi söylüyor. Aşağıda ne var bilmiyoruz. Sayfanın devamını oku »
Bali’de bugün 5.günüm. Sona yaklaştıkça enerjim de bitmeye başladı. “Üstelik dün yaşadığımız rüya gibi günün ardından bugün de aynı güzellikte olacak mı?”nın stresi bastı. Zira 4 kişilik grubun içinde planları ben yapıyordum ve insanların mutlu olması beni de mutlu ettiği gibi, keyif almadıkları zaman benim de keyfimin kaçacağı kesindi. Yapı işte… Nitekim korktuğum oldu. Sabah saatleri ve öğle yemeği bir önceki güne göre neredeyse fiyaskoydu. Sayfanın devamını oku »
