Başak'ın Yutmograf'ı

14 Gün nasıl geçti bilmiyorum ama geçti işte ve ben yine Ankara’dayım. Öyle yoğun, sıcak, hareketli ve dolu dolu bir gezi oldu ki, ancak yaşadıklarımı Yutmoğraf’ta yazarak sindirebileceğim sanırım. 14 günde 3 ülke ve 11 uçuş. Evet evet toplam 11 uçuşumuz olmuş. O nedenle şu an herşey havada… Hadi o zaman ilk uçuştan başlıyoruz.

* * *

İşte yine aynı şey oluyor; kalbim sıkışıyor gibi… ama uyumam lazım. Akşam dokuzda uyumaya da alışık değilim. İyi de bu nefes alamama da neyin nesi? Aslında biliyorum biliyorum nedenini, klasik yolculuk öncesi stresi. Yattığım yerden nefes almaya çalışırken “PES ! diyorum kendime PES Başak sana ! Gören de seni ilk defa seyahate çıkıyorum sanır.” Özellikle yurt dışı seyahatlerinden önce çok yaşıyorum bunu, sanki hayatımda ilk defa uçağa binecekmişim gibi, sanki ilk defa ülke dışına çıkacakmışım gibi heyecanla karışık bir korku… ama bu seferki fazla şiddetli. Bu bir Başak klasiği; uçak kaçırma korkusu, yanlış uçakla yanlış ülkeye gitme korkusu :))) Hele yanlış uçakla yanlış ülkeye gitme korkusu hepten komik çünkü böyle birşeyi istesem de yapamam biliyorum ama nedense bu korkuyu hep yaşıyorum.

Sonuç; 6:25’te kalakacak iç hat uçağı için sabahın 4:25’inde Esenboğa’dayım. Hava alanı o kadar boş ki bir an için henüz açılmamış olabilir mi düşüncesi geçiyor aklımdan… Tamam gülün gülün, hak ettim biliyorum. Olsun şimdi daha iyi hissediyor, daha iyi iyi nefes alabiliyorum artık :)) Hele bir de Vietnam uçağına binsem sorunsuzca, işte o zaman derin bir nefes alıp uyuyacağım. Zira sabahın 3’ünden beri ayaktayım ve Vietnam uçağı 13.30’da kalkıyor.

Yutmi Cunyır mı? O Yutmi’nin aksine çok cool. Yutmi olsaydı benle birlikte uyanıp, benle birlikte nefes darlığı çekmeye başlamıştı. Bu ufaklık akşam benden sonra uyudu ve hala uyumaya devam ediyor. Uçağa binmiş, binmemiş umru değil. Hele bir uçaktan görünen manzaranın tadını alsın, bakalım Vietnam uçağında da bu kadar rahat uyuyabilecek mi?

* * *

Gün batımında bulutları görünce uyku filan kalmadı bak bizimkinde. 🙂 Bu kısmı daha önce gönderdiğim için es geçiyorum, bakmak isteyenler için linki gönderiyorum; https://www.yutmografim.com/pambik-kimin-pulutlar/

* * *

VİETNAM’ SAIGON’DA İLK GÜN

Ankara’dan İstanbul, İstanbul’dan Singapur, Singapur’dan Vietnam’ın bir şehri olan Saigon’a (Ho Chi Minh) ulaşıyoruz. …ve işte sabah saatlerinde Vietnam’dayız. Havaalanına indiğimizde aklıma ilk gelen bu oldu “GOOOOOD MORNING VIETNAM !!!”

Çoğumuz, 1987 Amerikan yapımı olan ve Robin Williams’ın oynadığı bu kara mizah filmi izlemişizdir. İzlemeyenlere de öneririm. Filmin konusu kısaca şöyle;

Ünlü bir DJ olan Adrian Cronauer, ordu tarafından sabahın erken saatlerinde yayınlanan bir radyo şovu için getirtilir. Cronauer, önceki ciddi ve sıkıcı havadalgalarını, mizah ve hippi nağmeleriyle dolu yaylım ateşiyle yok eder. Askerler tarafından çok sevilir, ancak üst yönetim içinde öfke uyandırır. Bilmeceler, inanılmaz eğlenceli fıkra bombardımanları ve 60’ların hitleriyle dopdolu film, Cronauer’in sıkı Saigon macerasının ortasında bir dünyanın nasıl deliye döndüğünü gösteriyor. Cronauer Vietnam Savaşı sırasında askere yollanır ve Saygon’daki Amerikan radyosunu kendine özgü yayınlarıyla tam bir show’a çevirir. Film, savaşın dehşetine, komedinin ve iyimserliğin çerçevesinden bakıyor.

*    *    *

Ben yine gezimize döneyim; Vietnam havaalanından çıkışta, bu geziyi organize eden rehberimiz Sinan’la buluşup, önce otele sonra vakit kaybetmeden öğle yemeği için Vietnam usulü bir fastfood’cuya gidiyoruz. Ankara’dan sonra sıcaklık hissedilir derece artıyor. Ortada cayır cayır bir güneş yok ama her yer cayır cayır…

Rehberimiz Sinan Aydın ve 15 kişilik gezi grubumuzdan, ilerleyen bölümlerde bahsedeceğim çünkü gezinin ilk günü olması nedeniyle kimseyi henüz tanımıyorum 🙂 🙂

Ama Vietnam yemeklerinden hemen bahsedeceğim çünkü Vietnam yemekleriyle buraya indiğim ilk saatlerde tanıştım, hem de nasıl bir tanışma… Fastfood diye beklediğimiz şey inanılmaz zengillikte bir öğle yemeğiydi ve gelen her şeyi nasıl yediğime hala inanamıyordum. Ben gezilerde pek yemek yemem. Gezi yazılarımı takip edenler ve gezi arkadaşlarım bilir, herkes yemek yerken ben gezer, fotoğraf çekerim. Sanırım burada Yutmi Cunyır’ın iştahı, bana da geçti. Yutmi’nin yöresel yemeklerle arası ne kadar yoksa Yutmi Cunyır da bu konuda o kadar obur anlaşılan.

Size Vietnam yemeklerinden bir kaç kare göndereceğim. Aslında yemek fotoğrafları koymak çok hoşuma giden bir şey değil ama fikir versin diye burada paylaşacağım. Ayrıca benim de ilk defa gördüklerimin fotoğraflarını koyacağım. Bunu bir de Hindistan yazılarımda yapmıştım ama burası da hak ediyor doğrusu. Doruk’cum Vietnam’da yemek yerken en çok senin kulaklarını çınlattım ve inan bana mümkün olsa sana t-shirt yerine yemek getirirdim (bunu yazmadan edemedim kusura bakmayın). Yemeklerde en dikkatimi çeken şey, sosları oldu. Doğru sosu bulursanız yemek gerçekten lezzetli oluyor. …ve bir de sarımsak !!! Ailemizin tek sarımsak yemeyeni olarak söylemeden edemeyeceğim günde üç öğün sarımsak yedim. Sıkıysa yemeyeyim çünkü grupta sarımsak canavarları vardı :)))  Soslar, sarımsaklar ve sokak yemekçileri… Yok böyle bir şey !

Bu arada kendimi aşıp biraz Vietnamca şarkı buldum. Ne anlatıyor bilmiyorum ama yemeğe eşlik edebilir gibi geldi bana 🙂

Not: Burada gördüğünüz fotoğrafların hepsi -sokaktaki yemekçiler dahil- Vietnam mutfağından seçmecedir. Görüp göreceğiniz yemek fotoğrafları bu kadardır.

Bence bu yemekten sonra biraz ara verelim çünkü yoğun bir tempo bizi bekliyor. Vietnam’ın özel binaları, Mekong nehri, sokaklarda yaşam, Vietnam resim sanatı ve Sinan’ın bize yaptığı sürpriz gösteriden bir bölüm… Ayrıca Erol Abi’nin bahsettiği, yakın tarihteki Vietnam Savaşı’nın izlerini paylaşacağız. Vietnam Savaşı’nı önemsediğim ve özel bir bölüm ayırmak istediğim için Vietnam Savaşı’nı yazının sonuna bırakmak istiyorum (Erol Abi’ye özellikle duyurulur  😉 ). Şimdilik hoşçakalaın, görüşmek üzere.

Bu yazı 02 Mayıs 2016 Pazartesi günü Gezi bölümünde yayınlandı. Bu yazıya gelen yorumları RSS 2.0 beslemesinden izleyebilirsiniz.