“Mİ”li Günler (3)
Şu anneme hep şaşar kalırım. Egemen, otoriter, başrol oyuncusu, aynı zamanda yönetmen, arada en iyi figüran, en iyi doktor, en iyi bilen,en iyi aşçı, en iyi şifacı..ne bileyim işte en ne olunuyorsa anam odur. Beni en büyük isyancı yapan da, beş senedir kiracısı olduğum kadının ruhunu çözen de odur.
Evimi, sanki emekleyen bir bebek varmış gibi özenle, hatta hastalık derecesinde temiz tutan ben, bu gestapo ruhlu ve buyurgan evsahibi kadınla zaman zaman tatsızlıklar yaşarım. Pencerelerimi yeterince açmazsam evimin küf kokacağını bildiren, sinek tellerini sadece su ile yıkamamı öğütleyen, bakıp suladığım bahçeden güzelim limon selvileri kökleyen, çalışmak için gittiği Almanya’dan oranın manasız otoritesini, Sivas genetiği ile bağdaştıramamış, bir garip sözde Ege’li.
Anamın kehanetini korkum ile yokluyorum; tam örtüşmüyor. Öyle bile olsa benim evimde olacağımdan daha rahat edeceğim bir ortama geçmeyi yeğliyorum , tam bir göç anlamına gelebilecek araba yükü ile “Mİ”leri anamın evine taşıyorum.
TAM BİR YOKSUNLUK:
TV çalışmıyor. İnternet kullanılmıyor diye devre dışı. Telefon hattı kapalı. Dışarıda evin camlarına vuran bir lodos fırtınası, ben ve dört “Mİ”.
Gereken düzeneği kuruyorum. Eldivenler, süt tozu, battaniyeler,pamuk, ısıtıcı, şarap, yeterince ıvır-zıvır yiyecek ve bana yatacak yer.
Lodos, denizi camlara püskürtüyor. Korkuyorum. Lodostan değil, elektrik kesintisinden değil, hiçbir şeyden değil. Ama neden? Bilmiyorum.
(devam edecek)
Zaika
02 Haziran 2014 Pazartesi, 06:49 at 06:49
Mi”ler emin ellerde, ne güzel.
Büyüyecek bu çocuklar eminim; o “..garip sözde Ege’li” ye inat.
02 Haziran 2014 Pazartesi, 07:17 at 07:17
terKEDİlemeyen bir hal aldı öykü merakla devamı beklenmekte 🙂
02 Haziran 2014 Pazartesi, 15:10 at 15:10
Arkadaşlar,
Yazılanların hiçbir satırında katkı maddesi yoktur. Hormonsuzdur. Koruyucu kullanılmamıştır.
Teşekkürlerim gibi.