Başak'ın Yutmograf'ı

Bu sabah saatin 3’ünde yine salonda uyuyakalmisken Sertap Erener’in sesiyle uyandim. Televizyonda Sertap Erener’in son konserlerinden biri yayinlaniyordu. Derkeeennn olan oldu ve bende uyku falan kalmadi tabii…. Basladim sarkilarin sözlerinde dolasmaya…

Türkce sözlü müzik sevmeyen veya sarkilari, sözleriyle dinlemeyenler ne hissedecekler bu anlatacaklarimdan dogrusu tam bilemiyorum… Belki hic birsey ifade etmeyecek onlara, belki bana duygusal budala diyip gececekler ( eh yalan da sayilmaz hani), belki de bundan sonra zaman zaman kulak kabartacaklar onlar da sarki sözlerine kim bilir…

Sarki sözlerine ne cok sey yüklerim oysa ben… Hatta bazen öyle cok yüklenirler ki benim duygularimla… tasiyamaz ezilirler onlarin agirligi altinda. Bazen de coskularimla bir olur, birlikte patlatiriz denizde dalgalari, beraber dogariz bazen de bir bulutun arkasindan sarisicak. Kimi zaman alip götürürler beni taa Moskova sokaklarina ve elime, üzeri beyaz tavsanlarla kapli pembe bir peceteyi tutusturuverirler birden. Ya da esksik yasanmis sevgileri mi, yarim kalmis sevdalari mi paylasirlar notalarinda, bir konyagin genzi yakan tadinda. Bazen uzak memleketlerdeki dostlardan bir selam koparip getirir, bazen de fon müzigi oluverirler bir film karesi yasatircasina denizle flört ederken ben. Ya da bir bakarsin toplumsal bir mücadelenin tam ortasindasindir bir dava icin omuz omuza…

Hic sözleriyle dinlediniz mi sarkilari;

“Kendime benzettim yanislarini,

Yönsüz yolsuz kanat cirpislarini,

Egilmeden günese, özgür kalislarini,

Bir mevsimlik hayat buluslarini”

Dediginiz oldu mu hic?

Siz hic ufka verdiniz mi gözlerinizi? Yemeden icmeden kesilmeden, cogaldi mi sevginiz hic eksilmeden ve caga taniklik ederek ve kahrolmadan arabeske inat, dinlediniz mi hic sarki sözlerini. Ya paylasilan bir ekmek gibi oldugunu düsündünüz mü hic sevginin?

Zordur aslinda sarkilari sözleriyle dinleyebilmek… Kendiyle yüzlestirir bazen insani. Öz elestiri yapabilme yetisi gerektirir bazen dinlerken, cogu zaman da hayal gücü… Özenli iliskiler kurabilmeyi, duyarli bakabilmeyi, yürekten sevebilmeyi, sevdigini haykirabilmeyi, toplumsal sorunlara kulak verebilmeyi gerektirir, güclü olabilmeyi gerektirir… Onun icin iste zordur aslinda sarkilari sözleriyle dinleyebilmek. Oysa ne cok sey söyler bize Esin Afsar’lar, Zuhal Olcay’lar, Sertap Erener’ler, Ruhi Su’lar, Agu Saglam’lar, Sezen Aksu’lar, Pir Sultan’lar… Ezgi’nin günlügü yükleyip getiverir sevdalari kucak kucak…

Oysa biz cogu zaman sorunlardan kacariz dinlemeyerek, kimi zaman sorumluluklarimizdan, kimi zamansa yasatamadigimiz sevdalarimizdan… ama belki de kendimizdir esas kactigimiz…

Neyse… “yine dellendi bizim kiz” diyorsunuz belki de… olsun, dellendim dogru…. Beni bu sarkilar dellendiriyor hep. Yer kabugunun altindaki atesin, buldugu catlaktan tastigi gibi tasiveriyor iste bazen bu benim deli yüregim napiim… Ben de size tasiyorum iste…

Ve siz benimleyken,

tebessüm,

hic eksilmesin gözlerinizden…

Sevgiler,
Basak

Bu yazı 18 Aralık 2002 Çarşamba günü Deneme bölümünde yayınlandı. Bu yazıya gelen yorumları RSS 2.0 beslemesinden izleyebilirsiniz.