
“Sana tüm şiirlerimi banda kaydedeceğim. Yaşamımın tüm sesi seninle kalsın…
Sonra Türkiye’ye de ver bu sesi. Bizim barışmamız ölümümden sonra olacak. Ülkeme dönmek için ölmek zorundayım.”
Nazım’dan Vera’ya…
“Bu kaydı çok iyi saklayın, aman ha!”
Bu sözlerin sahibi olan Bedri Rahmi’nin, oğlu Mehmet ve gelini Hughette’e vasiyet ettiği kayıttaki ses Nâzım Hikmet’e ait. 25 Nisan 1961’de o günlerin teknolojisiyle doldurulan bir makara bantta tam elli yıl bekledikten sonra, Büyük İnsanlık-Kendi Sesinden Şiirler ile Nâzım Hikmet ülkesine sesiyle geri dönüyor.
Kitabın kapağı üzerinde elim gezinirken içimde birşeyler kıpırdamaya başlamıştı bile. Herşey öyle tanıdık, öyle bildik, öyle yakındı ki… Eskidikçe daha da değerlenen her yakınlık, hep heyecanladırmıştır beni. (daha&helliip;)