Yağmur hiç durmadan yağıyordu ve rüzgar elimdeki şemsiyeyi parçalamayı başarmıştı. Cimriliği bırakıp, daha pahalı ama daha dayanıklı bir şemsiye edindim. Yağmura ve rüzgara rağmen dolaşmaya devam ediyordum. İskelenin solunda kalan, denize paralel sokaklardan birinde, yerde beni davet eden neşeli seramikleri takip ederken kendimi KEPENEK KEREMİK seramik atölyesinin içinde buldum.
Her zamanki gibi erkenciydim. Kelimelik oynayıp, tivitırdan haberleri ve köşe yazılarını okurken zamanın nasıl geçtiğini anlamamış olmalıyım ki Çanakkale için son çağrı anonsunu duyunca hızla toparlandım.
……
…
…
“İyi olduğuna çok sevindim,” dedi.
Oysa ben iyi dememiştim. Dedim ama demedim. İnsan her zaman ağzından çıkan sesle konuşmaz. O seslerin ezgisini dinlemek lazım. Dinlemedi.
…………………………………….. Huma Kuşları /Onur Çalı
…
…..…..
Sanırım görmediniz
Şimdi şuradan geçti,
Yazık görmediyseniz
Böcek gibi güzeldi. 
Ö.Asaf
…
Ben bir Küçük Prens hayranı olarak, Küçük Prens ile ilgili karşıma çıkan iyi yazıları paylaşmaya devam edeceğim. Siz hala Küçük Prens’i okumadınız mı? Ya çocuklarınız, yeğenleriniz…??? Çok küçükken okumuştunuz belki. Öyle ya bu bir çocuk kitabı… Değil aslında. Bu sanıldığı gibi yalnızca bir çocuk kitabı değil. (daha&helliip;)