Bu gezinin benim için en eksik yanı, müziğinin olmayışıydı. Hemen her gezimde, o geziye ait bir müziğim olur. Bu orada ortaya çıkar. Dinlediğim müziklerden biri, o yerle ve hissettiklerimle özdeşleşir ve o müzik, o yere ait oluverir. Hani yeni aşık çiftlerin vardır ya “bu bizim müziğimiz” derler… Onun gibi bir şey işte. Ama bu gezinin müziği yok… (daha&helliip;)
Gudi’nin aracını park ettiği yer, akşam 18:30’da “Keçak Dansı”nın yapılacağı yerin hemen yanı. Araçtan indiğimizde, Gudi bizi bu yöne değil de tam ters yöne doğru yönlendiriyor. Gittiğimiz yöndeki yolun hemen sağında yer alan merdivenlerden aşağı inmemizi söylüyor. Aşağıda ne var bilmiyoruz. (daha&helliip;)
Bali’de bugün 5.günüm. Sona yaklaştıkça enerjim de bitmeye başladı. “Üstelik dün yaşadığımız rüya gibi günün ardından bugün de aynı güzellikte olacak mı?”nın stresi bastı. Zira 4 kişilik grubun içinde planları ben yapıyordum ve insanların mutlu olması beni de mutlu ettiği gibi, keyif almadıkları zaman benim de keyfimin kaçacağı kesindi. Yapı işte… Nitekim korktuğum oldu. Sabah saatleri ve öğle yemeği bir önceki güne göre neredeyse fiyaskoydu. (daha&helliip;)
Uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra tekrar Sanur’dayız. Ertesi gün için programımız Ubud’a gitmek. Artık ekibimizde Kerim ve Pelin de var. Bütün gezi dokümanlarımı ve haritalarımı Tulamben’de unuttuğum için, Otel’den bir Bali haritası alıyorum. Harita üzerinden bakarak program hazırlıyorum. İlk durağımız “Neka Museum”. Burası Bali resim sanatının sergilendiği bir müze. Daha sonra görüyorum ki tüm müzelerde (en azından bizim gittiğimiz tüm müzelerde) Bali resim sanatı var. (daha&helliip;)
Sanur’dan Tulamben’e varışımız yaklaşık 3-3,5 saati buldu. Önce kalacağımız otele, “Mimpi Resort” a gittik. Buradaki odalar kendi içinde küçük bahçesi ve havuzu olan, çok sevimli odalardı. Banyonun tavanı yoktu, yani gökyüzüne nazır duş alıyordunuz. Oda arkadaşım Esra ile bavullarımızı odaya yerleştirdikten sonra diğerleri ile buluşmak üzere restoran kısmına geçtik. (daha&helliip;)
