Bu hafta sonu Fethiye’de, dalıştaydık. Fethiye için haftalar öncesinden Bohaçhan’a geleceğimi bildirmiştim. Füsun, Canay ve Oğuzhan’ı da kandırdığım için pek mesuttum 🙂 Üstüne Metin, Murat ve Ayşe’nin de geleceğini öğrenince daha da mutlu oldum. Sarıgül ailesi kompil geliyorlardı… E diğer arkadaşlar da sürpriz olarak kalsındı, onları otobüste görüp sevineyim istediğim için bu sefer kim geliyor soruşturması yapmadım. (daha&helliip;)
“En nihayet” dedi. Sesindeki siteme rağmen mutluluğu hissediliyordu. “Bataryalarımı şarj etmeyi unutma”. Daha yürüyüşe iki gün vardı ama bizimki şimdiden hazırlıklara başlamıştı. İki hafta önceki dere yürüyüşüne benim yüzümden gidememiştik. Sonbaharın hiç bir anını kaçırmak istemediğini bildiğimden onunla bir anlaşma yapmıştım. (daha&helliip;)
Küba yazı dizisinin sonlarına geldiğim şu sıralar, sevgili Ayşe Keskalan “Küba yazıları bitmese keşke…” diye mesaj atmış 🙂 Ayşe’nin keşke bitmese dediği belki de Küba’nın özgünlüğü, halkının sıcaklığı, dayanışma bilinci, emperyalizme karşı verdiği mücadeledir… (daha&helliip;)
“Gezi boyunca keşke “insan karakterleri” yazama becerim olsaydı diye düşündüm. Portre fotoğrafı çekmek gibi… Ben hiç portre fotoğrafı çekmedim… Bunun geçekten çok ama çok eksikliğini hissettim. Neden mi?” (daha&helliip;)
Cienfuegos, Trinidad ve Santa Clara’dan sonra yine döndük Havana’ya… Burada bir serbest günümüz daha vardı.
Serbest günde, Trinidad’da gidemediğimiz botaniğe karşılık, Joe bize Havana’daki botanik parkına gitmeyi önermişti. Hem Havana’daki parkın içinde trenle gezdiriyorlarmış 🙂 Biz de Faruk’la programı buna göre yaptık. Sabah kahvaltıdan sonra Botanik parka gidilecek, sonra Hamel’de Afro-Küba gösterileri izlenecek, oradan puro alamaya gidilecek, Devrim Müzesi gezilecek ve pazar yerine gidilip alışveriş yapılacak. Akşama da meşhur Tropikana show’a gidilecek 🙂
Yafu ben bu bölüm son olur, toparlarım artık derken yine ne çok şey yazmam gerekecek şimdi 🙂 Neyse bir başlayalım hele… (daha&helliip;)