Başak'ın Yutmograf'ı

Bugün gezinin son günü. Dönüş yarın ama gezilecek yerler bugün itibarıyla bitiyor. Bugün şunu düşündüm; Van, tek başına ve arabasız gezmek için zor bir il. Şehrin içinde pek bir şey yok. Şehir merkezinde depremin izleri kalmamış ya da bizim bulunduğumuz bölgelerde yok. Çarşı pazarıyla da avmleriyle de Ankara’daki semtlerden farkı yoktu Van’ın merkezinin. Eski Van diye bir yer yoktu ya da biz görmedik. Bu anlamda Kars, Mardin ve Hatay’ı sıralamada Van’ın önüne koyabilirim. Gölün etrafını gezerken araba lazım. Akdamar adasını ayrı bir sevdim. Tarihi eserleri bakımından zengin ama komşu illerle birlikte. Yollarda jandarma vardı evet, ama bizim başkentteki polisten azdı gördüğümüz jandarma… Ramazan ayı olmasına rağmen oruç tutmayan ne aç kaldı ne de rahatsız edildi. Evet bazı yerlerde yemek yoktu, ama olan da bir çok yer vardı. Van gezdikçe ve orada yaşadıkça anlaşılabilecek bir şehir gibi geldi bana. Diğerleri de öyle belki ama Van’da başka türlü bir yalnızlıktı hissettiğim. (daha&helliip;)

Romantik Yol gezisinde güzel bir şeyler olacağını tahmin ediyordum ama bu kadarını beklemiyordum. Hatta tarih yaklaştıkça biraz isteksizlik bile oluşmuştu. Belki de Avrupa’ya şimdiye kadar hep iş için gittiğimdendir. Ne kadar sürprizli olabilirdi ki?  Uzakdoğu, Afrika, Güney Amerika ülkeleri dururken… Ama gördüklerim karşısında gerçekten heyecanlandım.  Öyle temiz ve düzenliydi ki bir süre sonra bu düzenden rahatsız olmaya başladım sanki. Eee bünye alışık değil tabi bu kadar steril ortamlara. Bir başka hoşuma giden şey de; çokça bisiklet, bisiklet yolu ve bisiklet park yeri olmasıydı. Hatta Münih’te çok katlı bisiklet otoparkı bile gördük. (daha&helliip;)

Bugün yolumuz uzun; Van Gölü’nün etrafını dolaşacağız. Tabii ki araçla… :)) İlk durağımız Erciş’teki İncili Kefali yetiştirme alanı. Bu balık tuzlu-sodalı suda yaşayabilen tek balıkmış. Kefal deyince aklınıza bizim kefaller gelmesin. Bu küçücük, en fazla 20cm boyunda. Bu balıklar tuzlu-sodalı Van Gölü’nde yaşarlarmış yaşamasına da üremeye gelince akarsulara giderlermiş. Suyun sıcaklığı akarsularda bu balıkların üremesi için daha uygunmuş. Akıntıya karşı yüzmeye çalışan bu balıklar, bunu başarsa da diğer bir tehlike onları beklemekteymiş; martılar… (daha&helliip;)

Bu akşam güneş battıktan hemen sonra gökyüzü pembe-mavi oldu, bulutlar gri-beyaz. …ve ben, benimle yaşıt, benim gibi paslanmış demir balkon korkuluklarını kavradım ve bu güzelliği izlerken içimin nasıl coştuğunu, beni nasıl etkilediğini düşündüm. Böyle modellere romantik diyorlarmış. Eğer gerçekten öyleysem bu yolun tadını çıkarabilirim dedim ve geçtiğimiz hafta, altı, benimle birlikte yedi “ibiş”le birlikte Almanya’daki “Romantik Yol”a gittim.

Neden mi ibiş? :))) Yazıyı okuyup fotoğraflara baktıkça anlarsınız bence. :))) Yeter ki sonunda bana içinde “neden” sözcüğü geçen sorular sormayın. :))) (daha&helliip;)

Bugün Selmin’in dediği gibi; ah Tamra, aaah Tamaraaaa diye diye Akdamar Adası’na gideceğiz. Bu ada Gevaş ilçesi sınırları içinde. Yol boyunca yine en çok büyüleyen Artos Dağları oldu. Tepelerindeki yer yer erimiş karlar, yarattığı siyah beyaz kontrastı ile onu benim gözümde çok daha fazla çekici kılıyordu. Yolumuzun üzerindeki Halime Hatun Türbesi, etrafındaki antik mezarlık ve İzzettin Şir Camii’ni de gezdikten sonra sıra geldi Akdamar Adası’na. (daha&helliip;)