Denizi çok özledim. Kaş’ı, tekneyle açılmayı ve dalmayı çok özledim. Sadık Kaptan’ı özledim… Dalış otobüsündeki muhabbetleri özledim… 23 Nisan’da dalış kulübümüz Kaş’a gezi düzenliyordu. Önce nasıl bir içim çekti… Sonra… İliklerime kadar üşüdüğümü hissettim. Daha çok erken Başak dedim kendi kendime daha çok erken…
(daha&helliip;)
Rishikeh’e Aşramlarla devam edeceğimi söylemiştim. Aşramlarla devam edeceğim ama kendim de biraz ahkam kesmeden geçemeyeceğim bu bölümü 🙂 Tam da benim ilgi alanıma giriyor; insanın tinsel dünyası :)… (daha&helliip;)
Kendimi en rahat hissettiğim en çok huzur bulduğum yer Rishikesh oldu. Bana göre bunun en birincil nedeni Rishikesh’de kulağıma kaçan ve gezi boyunca dilimden düşmeyen o parçaydı.
Yurt dışı seyahatlerimde genellikle şans benimledir. Bu sefer de öyle oldu ve Hindistan’da renklerin festivaline; HOLI’ye denk geldik. Baharın gelişini kutlayan bu festivalde boyalar hava uçuşuyor, sokaklar içinde boya olan su tabancalı insanlarla doluyor ve her an her yerden bir saldırıya uğrama olasılığınız var. (daha&helliip;)
“ Göze göz ilkesi tüm dünyayı kör eder... ”
Mahatma Gandhi
Amritsar’a geldiğimde Rishikesh’in tamtersi bir ruh haline girdim. Gerildim, asabileştim… Her an patlamaya hazır bir bombaya dönüştüm adeta… (daha&helliip;)