Bugün Yaşlı Dağ Machu Picchu’ya doğru yola çıkıcağız. Bir yeri görmek kadar, yolculuk sırasında gördüklerim ve hissettiklerim de bazen en az o yer kadar ve hatta şimdi olduğu gibi ondan daha fazla etkiler. Machu Picchu’ya gitmek, Ankara’dan Peru’ya gitmekten çok daha uzun ve sarsıcı oldu benim için. (daha&helliip;)
Sabah yine erkenden saat 7-7.30 gibi, güneşin çocuklarının yaşadığı Cusco’ya gitmek üzere Lima’dan ayrıldık. Yaklaşık 1,5 saat kadar uçtuk. Uçak Cusco’ya inmeden önce öyle yüksek tepelerin arasında alçaldı ki aklıma Tenten’in maceraları geldi. Onun maceralarından birinde, uçak, yüksek tepelerin arasından inerken kanat tepelerden birine çarpıyor ve uçak dağların arasında bir düzlüğe inmek zorunda kalıyor ve macera başlıyordu. (daha&helliip;)
Sabah güneş doğmadan yola çıktık. Yolumuz ICA’ya… Kaç saat yol gittik, saat kaçta nereye indik pek hatırlamıyorum. Biraz uyku sersemiyim biraz yol yorgunu… Gözümü açtığımda güneş çoktan mı doğmuştu onu da bilmiyorum. Zaten hava puslu… İlk dikkatimi çeken ve uykumu dağıtan deniz kıyısındaki boş balıkçı teknelerinin etrafındaki pelikanlar oldu. Ne kadar çoklardı… Gayri ihtiyari bir şaşkınlık çığlığı fırlattım. Yalnız bu çığlık konusunda, -Leman Teyzem aklıma geldikçe- yaş aldıkça (yaşlanmaya bulunan yeni tanım bu ya…) daha beter olmaktan korkuyorum. Sinan her zamanki gibi ağzının kenarını eğip, bir Clark Gable gülüşü fırlattı ve “Bu daha ne ki!” dedi.
Zaten bu gezide ne görmedik ki? Neyse yukarıdaki başlıktan ve yandaki fotoğraftan anlamışsınızdır, detayını da yazı içinde geçeceğim zaten. 🙂
Havanın kararmasına daha en az üç saat var. Buraya geldiğimizden beri kapalı demeyeyim ama puslu bir hava var. Güneşle direkt olarak temas halinde değilsiniz. Her an yağmur yağacakmış hissini verse de buralarda bu mevsimde yağmur yağması neredeyse imkansızmış. (daha&helliip;)
Bu uzun yolculuk 22 Haziran perşembe akşamı saat 21:00’de başladı. Asya’dan Avrupa’ya, Avrupa’dan Amerika’ya, Atlas Okyanusu’ndan Pasifik kıyılarına… (daha&helliip;)