Başak'ın Yutmograf'ı

Bugün yolumuz uzun; Van Gölü’nün etrafını dolaşacağız. Tabii ki araçla… :)) İlk durağımız Erciş’teki İncili Kefali yetiştirme alanı. Bu balık tuzlu-sodalı suda yaşayabilen tek balıkmış. Kefal deyince aklınıza bizim kefaller gelmesin. Bu küçücük, en fazla 20cm boyunda. Bu balıklar tuzlu-sodalı Van Gölü’nde yaşarlarmış yaşamasına da üremeye gelince akarsulara giderlermiş. Suyun sıcaklığı akarsularda bu balıkların üremesi için daha uygunmuş. Akıntıya karşı yüzmeye çalışan bu balıklar, bunu başarsa da diğer bir tehlike onları beklemekteymiş; martılar… (daha&helliip;)

Bu akşam güneş battıktan hemen sonra gökyüzü pembe-mavi oldu, bulutlar gri-beyaz. …ve ben, benimle yaşıt, benim gibi paslanmış demir balkon korkuluklarını kavradım ve bu güzelliği izlerken içimin nasıl coştuğunu, beni nasıl etkilediğini düşündüm. Böyle modellere romantik diyorlarmış. Eğer gerçekten öyleysem bu yolun tadını çıkarabilirim dedim ve geçtiğimiz hafta, altı, benimle birlikte yedi “ibiş”le birlikte Almanya’daki “Romantik Yol”a gittim.

Neden mi ibiş? :))) Yazıyı okuyup fotoğraflara baktıkça anlarsınız bence. :))) Yeter ki sonunda bana içinde “neden” sözcüğü geçen sorular sormayın. :))) (daha&helliip;)

Bugün Selmin’in dediği gibi; ah Tamra, aaah Tamaraaaa diye diye Akdamar Adası’na gideceğiz. Bu ada Gevaş ilçesi sınırları içinde. Yol boyunca yine en çok büyüleyen Artos Dağları oldu. Tepelerindeki yer yer erimiş karlar, yarattığı siyah beyaz kontrastı ile onu benim gözümde çok daha fazla çekici kılıyordu. Yolumuzun üzerindeki Halime Hatun Türbesi, etrafındaki antik mezarlık ve İzzettin Şir Camii’ni de gezdikten sonra sıra geldi Akdamar Adası’na. (daha&helliip;)

Van’a ilk seyahatim. Van’a yolculuk… Vurgusu sanki aya yolculuk der gibi değil mi? Belki de bende öyle bir çağrışım yaratıyordur. Zira öyle bir kaç şey gördüm ki aya gitsem beni ancak o kadar şaşırtırdı herhalde. Küçük havaalanı beni şaşırtmadı. Küçük ama düzenli göründü gözüme. Bununla birlikte konaklayacağımız otele geldiğimizde yüzüme manalı manasız bir sırıtış yerleşti. İşte şimdi şaşırmaya başlamıştım. Kahkahalarla gülmek geliyordu içimden ama yakışık almaz deyip bastırıyordum. Üstelik Ankara’da ya da başka büyük şehirlerde de buna benzer hatta bin beter ne manzaralar var… İstanbul’da olsa bir nebze daha anlaşılabilir belki hani Bizans dönemi ile ilişkilendirmek açısından filan… ama içiiii, dışıııı… sanırım mesleğin getirdiği bir bakış açısı olsa gerek gördüklerim karşısındaki duygularımı kontrol etmekte zorlandım. Bari buraya yazayım da kafaya takmaktan kurtulayım dedim. (daha&helliip;)

….

BU YAZIDAKİ FOTOĞRAFLAR YALNIZCA BAKMALIK DEĞİLDİR !

Bir süredir dolanıyorum orada burada. Katılmak isterseniz bu dolanmaya, buyurun, birlikte dolanalım. Daha önce gördüğünüz yerlere bir kere daha bakalım mesela, belli mi olur, belki de henüz görmediğiniz birşeyler vardır orada.

Gözüm takılıyor ona buna, Yutmi Cunyır yutuyor hevesle. Geçen gün internette uçan bir karavan gördüm, önce Ayça geldi aklıma sonra kendimi de koyuyorum o karavana, birlikte uçuyoruz bilmem artık nereye. Aaaa Reha Abi de karavancı, o da takılır mı ki bize? Ayşe macera sever, uslanmaz bir gezgin…  O da gelir belki bizimle diye düşünüyorum sonra yok gelmez diyorum kendi kendime çünkü Ayça’nın köpeği var, adı “Cadı”; Ayşe ise uzaktan sever tüm hayvanları… :)) (daha&helliip;)