Akşam yemeğinden sonra bir grup marketin etrafındaki açık pazarı gezmeye giderken ben de bir an önce duş alıp o gün gördüklerimi yazmak istiyordum. Yurt dışı gezilerinde, özellikle hızlandırılmış olanlarında öyle çok şey görüyor ki insan ben bunları ancak yazarak sindirebiliyorum. (daha&helliip;)
Of içim karardı şu kasvetli havadan. Biraz renklenelim ve Vietnam’ın o rengarenk dünyasının içine girelim hadi. Hem resim sanatına bakalım hem de sokaktaki renklerine… Vietnam’daki resim sanatı diğer uzak doğu asya ülkelerinde olduğu gibi beni çok etkiledi. İpek ve lake tablolar, yağlıboya çalışmalar, benim en sevdiğim boya türü olan suluboya çalışmaları… Her birinde kendimi kaybettim. Bu bölüm biraz zaman alabilir gezerken ama resimle ilgilenenlerin seveceğini düşünüyorum. Onun için başlamadan bir çay ya da kahve alabilirsiniz belki yanınıza.
Öğle yemeğinden sonra Saigon sokaklarından geçip, “Yeniden Birleşme Sarayı”nı (Independence Palace) ziyaret ettik. Burada beni en çok etkileyen şey; Kuzey Vietnamlılar’ın verdiği bağımsızlık mücadelesinde, 1975 tarihinde, Kuzey Vietnam tankının bu sarayın kapısından girmesiyle savaşın sona ermesi ve Kuzey Vietnam’ın bağımsızlığını elde ederek Güney’le birleşmesi oldu. O nedenle de adı yeniden birleşme sarayı olmuş. Vietnam Savaşı’na daha sonra yine değineceğim ama şimdi bu binayı gezerken bu bilgiyi vermeden edemedim. Güney Vietnam’la Kuzey Vietnam arasındaki savaş bitene kadar, Güney Vietnam’ın, ABD tarafından desteklenen ve baskıcı bir yönetim uygulayan liderleri bu sarayda yaşamış. Buyurun sarayı birlikte gezelim;
Kamboçya’dan selamlar 🙂
Bu Yutmi Cunyır’ın ilk yurtdışı gezisi olduğu için o ne isterse onu yapacağıma dair kendisine söz vermiştim. O da bu sürpriz tadımlıkları hazırlamış.
Sallanan uçakları hiç sevmiyorum, sevdiğim tek şey işte bunlar…